Op het Beneluxspoorforum is afgelopen week een draadje ontstaan met de titel: “Effectief modelbouwen #hoedan?“. De topicstarter stelt zichzelf de vraag, hoe het kan dat sommige mensen hun projecten afmaken en anderen niet.
Mijn antwoord zit in de trant van niet te veel (kleine) projectjes en reserveer tijd voor je hobby. Dan is je modelbouwtijd tenminste gestructureerd. Zo probeer ik op de zondagmiddag een aantal uur te reserveren en in feestweekeinden (zoals Pasen) reserveer ik zelfs meer.
Maar ik merk dat mijn ‘grote’ stappen vooral in de avonduren liggen. Ik heb elke avond 1 uur gereserveerd voor knutselen. Dit wil niet zeggen dat dit uur elke avond benut wordt, verre van dat. Maar het zorgt er wel voor dat ik zo ongeveer 2 avonden een half uur tot 3 kwartier aan het knutselen ben. En daarmee maak je uiteindelijk wel een grote stap.
Maar ben ik verder zo gestructureerd? Wel een beetje, want ik werk aan 1 project tegelijk. Dat wil zeggen, dat ik nu bijvoorbeeld mijn huisjes bouw voor de komende modelbaan. Er komt ook even niets anders bij, terwijl er nog een lokje ligt te wachten op een ombouw, een Peugeot 104 in elkaar gezet moet worden, puin geruimd moet worden en zeker nog drie artikelen voorzien moeten worden van foto’s. Die laatste hijgen wel een beetje in mijn nek.
Maar mijn werkplek is gewoon de eettafel in de woonkamer, dus die moet elke keer wel worden opgeruimd (zie titelfoto).
Verder heb ik een aantal lades met spullen, waarbij er vier lades zijn die gestructureerd zijn. Dat wil zeggen, in 1 lade vind je de verven, poeders, verfstiften en dergelijke.
1 lade is de gereedschapslade. en daarmee is ook alles gezegd. Want het is niet alleen gereedschap dat daar in ligt.
1 lade heeft groenvoorziening, 1 lade heeft styreen. En in de overige vier lades vinden we soldeermateriaal en electronica (en schuurpapier en….) treinen, al dan niet op te knappen en sceneryspullen en -materiaal. Wat waar ligt weet ik op gevoel, al is mijn gevoel soms ook wat achterhaald na een opruimwoede (alles even opproppen in de ruimtes die er nog zijn). De treinen ben ik altijd kwijt, die liggen op 4 verschillende plekken.
En dan zijn er nog een aantal dozen met spullie om uit te zoeken.
Chaos? Voor iemand die systematisch werkt zeker wel. Maar voor mij niet, ik weet het merendeel te vinden en kan zo rustig mijn gang gaan. En door kleine projeten en door 1 projectje steeds af te maken (dat heb ik wel moeten leren) komt er ook iets af.
Maar ja, gaat het daarom? Die projecten die mislukt zijn, of die niet afkomen zijn even zo leuk en leerzaam geweest. Maar het motiveert mij wel. Doordat ‘Rien nese passe’ en de eerste fase van “’t Is niets” af waren, daagt het mij uit om de lat hoger te stellen, want ik weet dat ik het kan. En daar kan ik dan weer van genieten. Dus het ontspant en daar gaat het toch om?
Rangeerbanen 