Nee, ik denk niet dat dit baantje gebouwd gaat worden, maar het schoot in één keer uit mijn hand. Ik hou wel van de triestigheid van het slechte weer, de leegheid van het landschap en de verlatenheid in de werkgelegenheid. Niets anders dan het leeglopen van het platte land in Noord Frankrijk aan het eind van de 60-er jaren van de vorige eeuw.
Maar het is wel leuk om er even te fantaseren. In dit geval gaan we iets zuidelijker dan de vorige versie, we zitten nu in het gebied rond Pithiviers (ten zuiden van Parijs). Een gebied waar meer gebruik gemaakt wordt va natuursteen en wat minder baksteen. Maar voor de rest nog steeds zo plat is als een dubbeltje.
Aan de hand van het grote boek van Eric Fresné heb ik een schetsje gemaakt, zoals het zou kunnen worden. Ook de foto’s van deze website helpen me aan het creëren van de sfeer.
Aan de rechterzijde is een klein dorpje, waar het spoorlijntje zich in de berm van de weg doorheen kronkelt. Aan de linkerzijde is een open gebied, met een laad- en losplaats. Hier kunnen de bieten geladen worden.
Er staan wat bomen om het landschap wat houvast te geven en daarmee hoogte. En voor de rest gebeurt er niets 🙂
Rangeerbanen 